Według definicji orientacja sportowa to dyscyplina, w której zawodnik posługując się mapą i kompasem ma za zadanie w jak najkrótszym czasie pokonać określoną trasę wyznaczoną w terenie (zazwyczaj jest to las) przez punkty kontrolne. Przebieg pomiędzy punktami kontrolnymi jest dowolny i właśnie wybór wariantu przebiegu stanowi istotę orientacji sportowej. W rzeczywistości orientacja sportowa to cała masa dobrej zabawy, nie zawsze nastawionej na wyczyn sportowy. Rozgrywana jest na wielu dystansach: od kilkukilometrowych sprintów do maratonów na kilkudziesięcio kilometrowych trasach. Najczęściej limity czasowe ustawione są w taki sposób, aby przy dłuższych dystansach, jak w przypadku rajdów, nie było konieczne poruszanie się cały czas szybkim tempem na całej trasie. Kto może wystartować? Praktycznie każda średnio sprawna osoba jest w stanie dobrać dla siebie odpowiedni dystans i świetnie się na nim bawić.
Więcej szczegółów dotyczących specyfiki maratonów na orientację można przeczytać w artykule „Maraton na Orientację – Jak zacząć?”
ROGAINING
Podstawowym zadaniem dla Uczestników startujących w rogainingu jest zdobycie największej liczby punktów przeliczeniowych poprzez potwierdzanie punktów kontrolnych i wrócić na metę przed upływem limitu czasu. Punkty kontrolne mają wagę wyrażoną w punktach przeliczeniowych, która może być częściowo zawarta w ich numeracji (np punkty o numerach 10, 11,…., 19 – mają wartość 10 pp, a punkty o numerach 20, 21, …, 29 – mają wartość 20 pp itd.). Sama waga punktu kontrolnego jest uzależniona od jego trudności i odległości od bazy (startu/mety).
Uczestnik zawodów w formule rogainingu planuje swoją trasę, a następnie stara się w wyznaczonym limicie czasu odwiedzić jak najwięcej punktów kontrolnych rozmieszczonych w terenie i oznaczonych na mapie.
Ważną zasadą, którą kieruje się budowniczy tras jest to, że w limicie czasu Uczestnik nie będzie wstanie odwiedzić wszystkich punktów kontrolnych znajdujących się na mapie.